ฐาน ๔ หมายถึง (คณิต) น. เส้นหรือพื้นที่ซึ่งถือว่าเป็นส่วนรองรับรูปเรขาคณิต เช่นฐานของสามเหลี่ยม ฐานของกรวย, จํานวนที่ใช้เป็นหลักในการสร้างจํานวนอื่น ๆโดยการยกกําลังหรือหาค่าของลอการิทึม เช่นจํานวน ๓ ใน ๓๔ (= ๘๑) จํานวน ๗ ใน log7 49 (= ๒), จํานวนที่บอกปริมาณในแต่ละหลักของตัวเลข เช่น เมื่อ ๖๓๕ เป็นตัวเลขฐาน ๑๐ ใช้สัญลักษณ์ว่า ๖๓๕๑๐ ซึ่งแทน ๕ + (๓ x ๑๐) + (๖x ๑๐๒) เมื่อ ๖๓๕ เป็นตัวเลขฐาน ๗ ใช้สัญลักษณ์ว่า ๖๓๕๗ ซึ่งแทน ๕ + (๓ x ๗) + (๖ x ๗๒).
ดู ฐาน ๒, ฐาน, ฐานะ.
ดู ฐาน ๒, ฐาน, ฐานะ.
ดู ฐาน ๒, ฐาน, ฐานะ.
ดู ฐาน ๒, ฐาน, ฐานะ.
(แบบ) ว. ควรแก่ตําแหน่ง, ตั้งอยู่ในฐานะ, มักประกอบท้ายศัพท์ เช่นครุฐานียะ ว่า ตั้งอยู่ในฐานะเป็นครู. (ป.).
[ถาปะนะ, ถาปะนา] น. การก่อสร้าง, การแต่งตั้ง, การซ่อมแซม,การตั้งขึ้น. (ป. ?ปน).